Stijn Knuts, Jonas Raats, Karel Strobbe, Hannelore Vandebroek, Peter Van der Hallen
Een historisch boek met een actuele boodschap. Het centrale begrip? “Limburg”.
Geschiedenislessen zitten veelal in mijn geheugen als saai
en vervelend, als chaotische stapels gegevens, als rommelhokken in tijd en
ruimte. Gevolg, geschiedenis studeren was schijnbaar afzonderlijke gegevens in
je geheugen rammen en je tijdens het examen gedragen als een kruising tussen
een papegeaai en een lama. Gegevens spuwen. Tien bereiken en succes verzekerd. Het
provinciebestuur van Limburg presenteert een geschiedenisboek, en wat voor
één. De cover is intrigerend, een man
stappend over een trap, nabij een splitsing. Resoluut, geen spatje twijfel
zichtbaar, geen enkele indicatie van de richting die hij zal nemen.
Belangrijker, in beide situaties bereikt hij snel de top. Althans dat verwacht
je, maar hij is er net niet, nog niet.
Hoe maak je een boeiend geschiedenisboek? Door verhalen te
vertellen, zo eenvoudig is dat. Wellicht hebben de auteurs de bestseller van
Daniël Kahneman, “ons feilbare denken”, onder hun hoofdkussen gelegd. Zonder
het te vertellen, gaan ze uit van hoe ons brein werkt, en op basis maken ze een
beklijvend geschiedenisboek met een boodschap. Hoe doe je dat? Ten eerste
vertrek je van eenvoudige, bevattelijke, maar intrigerende vragen, negen
vragen, en die plaats je in de juiste volgorde. Achterliggend ontrolt zich een
verhaal dat van de Romeinen naadloos naar de Limburgse steenkool rolt. Het is,
uiteraard niet strikt chronologisch (want dan kom je weer bij de gestapelde
feiten terecht), het zijn wel op elkaar volgende verhalen, verhalen waarvan het
ene al wat dieper in het vorige tijdvak graaft dan het volgende. Omdat enkel en
alleen historie vervelend kan zijn voor ons brein, wordt er context aangereikt,
telkens volgens een vast stramien, en met korte tekststukken en/of beelden, en
telkens over drie onderwerpen. Verbanden worden aangereikt, gedachten worden
verbonden, het historische verhaal krijgt diepgang. Telkens wordt er aandacht
besteed aan Limburg in de wereld, aan een monument, en aan Limburgerwereldburger.
En dan sluiten, boeken dicht? Nee hoor. In het hele boek
staat Limburg centraal. En doorheen de geschiedenis zijn er diverse
bestuursvormen geweest, maar telkens was Limburg en de Limburgers één. In deel 3 wordt de vraag gesteld waarom
Limburg zo veel steden heeft. Eén derde van de gemeenten mag immers die
officiële naam dragen. En dan volgt een
verhaal over stadsrechten, titels, muren, gevechten, erkenningen, … Het
sluitstuk lees je onder de titel “hedendaags”, een ronkende pleidooi voor Stad Limburg,
vanuit de idee “samen”. Een intens pleidooi voor “samen sterker, meer en
beter”.
Een verhalend geschiedenisboek met niet enkel een
toekomstperspectief, maar vooral met oog voor de toekomst. Zelden gezien.
