Roger H.J. Cox
“De revolutie waar iedereen recht op heeft, zal met een beroep op het recht ook een revolutie worden”, Roger H.J. Cox.
Omheen het boek zit een rode wikkel met de tekst “WARNING
You do not have the right to remain silent after reading”. Geschuifel, zou ik
het boek wel lezen? Wat ga ik doen? Cox grijpt de lezer bij zijn nekvel vóór je
het boek openslaat. En laat haar/hem niet meer los. Nooit.
Cox is niet enkel verontwaardigd over de manier waarop we
leven (zie bv. Los Indignados, Stéphane Hessel, …) maar hij doet. Hij richtte
een Stichting op en wil vooral dat ook anderen mee helpen om onze maatschappij
bewust een andere keuze te laten maken.
Cox lezen is een verademing in onze blitse infocultuur. Hij
is gepassioneerd door de rede. De tekst is onvoorstelbaar logisch opgebouwd,
paragraaf na paragraaf. Het eerste deel verhaalt over olie, en zet informatie
op scherp. Het bestuurlijke geknoei van de OPEC, de misleidende informatie over
de (strategische) reserves, het dalen van de rendementen van de oliewinning,
met schaliegas als dramatisch dieptepunt, de kwetsbaarheid van het systeem (95
% van de wereldolieproduktie komt van 2,6% van de olievelden), … Een
beschrijving die je niet echt vrolijk maakt, met als voorbeeld het drama van
Noord-Korea, een maatschappij die door gebrek aan olie volledig in elkaar
stuikte, inclusief een harde repressie, isolatie, …, processen die Acemoglu en
Robinson veelvuldig beschreven.
Aan het eind van deel drie komt hij tot de essentie. De
staat heeft een gebrek een macht, de burger een gebrek aan info, en dus kan de
burger zijn burgerplicht niet vervullen. De democratie kan niet (meer)
functioneren. Hij pleit voor een onder curatele stellen van de rechterlijke
macht van regeringen en parlementen.
Inmiddels heeft Urgenda een cruciale stap gezet. Eind 2019
heeft de Nederlandse Hoge Raad, een rechtbank vergelijkbaar met het Hof van
Cassatie in België, beslist dat de Nederlandse regering verplicht is om
maatregelen te nemen om de uitstoot van CO2 en andere broeikasgassen in 2020 minimaal
met een kwart te verminderen ten opzichte van 1990, een mondiale primeur.
Gevolg, de klimaatdoelen en – engagementen veranderen van niet-bindend naar
bindend. De Nederlandse overheid moet passende maatregelen nemen. Sancties
afdwingen is niet voor de hand liggend. (De Tijd 21/12/2019). Zie ook http://planetprosperity.org/news/15-the-climate-case
Revolutie met recht, H. Cox, ISBN 978 90 817975 0 4, 2011,
Stichting Planet Prosperity Foundation, Maastricht, 317 pagina’s, 24,95 euro. http://www.revolutiemetrecht.nl/
September 2013, aangepast maart 2020
