donderdag 12 oktober 2017

De akkers van pandora

Spencer Wells




Spencer Wells is geneticus en antropoloog. Een wetenschapper in hart en nieren, die graag over de muurtjes van zijn vakgebied kijkt, precies analyseert, een mening vormt en die graag vertelt. Bovendien kijkt hij ook graag naar andere onderwerpen zoals moraal en ethiek. Hij brengt alles samen en geeft de krachtlijnen voor een toekomstige samenleving.

Spencer Wells schept snel duidelijkheid. “De grootste revolutie van de afgelopen vijftigduizend jaar menselijke geschiedenis was niet de opkomst van internet, de industriële revolutie, … de verlichting, … de navigatie over lange afstand, maar het moment waarop enkele mensen op verschillende plekken ter wereld besloten te stoppen met het verzamelen van eetbare planten, en dus ophielden onderworpen te zijn aan de grenzen die hun waren gesteld door de natuur, en in plaats daarvan hun eigen voedsel gingen verbouwen”. De kern van zijn betoog en meteen ook het uitgangspunt voor de oplossing van terrorisme, pandemieën, klimaatverandering, … Deze gedragswijziging heeft alle (technologische) innovaties mogelijk gemaakt: de significante genetische veranderingen aan de gewassen, de domesticatie van de dieren, de ontwikkeling van complexe irrigatiesystemen, de opkomst van de steden en de gelaagde vormen van overheidsbestuur.

Spencer Wells is een verhalend wetenschapper. Hij is erg belezen en laat de lezer graag kennis maken met andere wetenschappers en hun werk. Het is markant hoe precies hij die verwijzingen in zijn eigen verhaal plaatst. Zijn redeneringen zijn stapsgewijs en minutieus. Hij leidt je binnen in de wereld van Pritchard, het cytochrome P-450 gencluster, fysieke kenmerken van mannen en vrouwen in elke belangrijke historische periode, aquacultuur als landbouwmethode, de strontium-calciumratio in botten, polyploïde planten, junk DNA, het FOXP2-gen, … In zijn vakgebieden (genetica en antropologie) is hij erg geloofwaardig. Hij kiest een denklijn én een vertellijn en knipt alle ballast uit zijn verhaal. Een erudiete snotaap. Verhalend is hij sterk. Je kan bv. lezen waarom mensen in het Neolithicum naar een tandarts gingen, hoe dat verliep, waarom dat noodzakelijk was, wat ze dus aten en hoe ze zich gedroegen. En dat allemaal op basis van een vondst van een kies in Mehrgarh (Pakistan). Of je leest bv. waarom welke indianen diabetesgevoelig zijn.

Centraal in zijn redenering staat de transgenerationele macht, de macht die je hebt als individu om, bewust of onbewust zowel  je directe of indirecte nakomelingen als hun leefomstandigheden te sturen. Maar ook de omgeving kan in dit proces sturend zijn. Hij illustreert dit niet enkel met een verdwaald colaflesje van 60 jaar geleden, maar ook met de effecten van sikkelcelanemie, de mogelijkheden om embryo’s zelf te boetseren en met effecten van een vroegere klimaatverandering op de mensheid. Juist omdat de actuele CO2-emissies nog minstens 1000 jaar effect zullen hebben op onze leefomgeving waagt hij zich aan voorspellingen. De oplossing? Met zijn allen minder willen. Helder door zijn eenvoud, maar moeilijk haalbaar.

 Als hij een honderdtal pagina’s uit het boek wegknipt, wordt het verhaal sterker, geloofwaardiger, minder voor discussie vatbaar en minder kwetsbaar. Maar als wetenschappers altijd in hun eigen loopgraaf blijven zitten, daalt de maatschappelijke dynamiek. Kortom, een boeiend verhaal. Jammer dat Spencer Wells wat drammerig (redden van de ondergang) overkomt als hij buiten zijn eigen vakgebieden wandelt. Zijn ongerustheid over onze toekomst is zeer intens, met een sprankeltje hoop. Juist dat laatste was inspirerend voor de titel.

Een uitgave van atlas contact, niet meer beschikbaar bij de uitgever, wel bij sommige boekhandels.

2011, geredacteerd 

https://www.atlascontact.nl/

https://www.goodreads.com/nl/book/show/8551926-de-akkers-van-pandora