Wandelen met Flora, Nic Meynen
Een
Vlaming die met vrouw en kind wandelt in de Pyreneeën en zijn mijmeringen met
je deelt.
Een
trektocht, te voet, van de Atlantische oceaan tot aan de Middellandse zee,
doorheen de Pyreneeën met een kind. De tocht werd over enkele jaren
uitgesmeerd. Ervaringen dus met een draagdoek (kan heet zijn), luiers (soms
bedelen om er te pakken te krijgen), een draagrugzak (veel mannelijk zweet) tot
een pijnlijk stuiterende peuter, niet van een hoge berg, maar van de trappen in
een reisbureau. Authentieke ervaringen.
Of het
goed is, verantwoord, haalbaar, …? Geen nood, het kan, goede voorbereiding en
er bewust mee omgaan zijn cruciaal. Doorslaggevend is hoe je naar de
werkelijkheid kijkt, naar het halflege of het halfvolle glas. Je wordt niet
overstelpt met praktische info, die vind je op de blog, maar je maakt snel deel
uit van een trio dat gehaast is om zich te onthaasten, en zich graag verbindt
met de natuur. Nick Meynen verbergt zijn opleiding en kennis als geoloog niet,
speelt graag met woorden, en vooral, durft zichzelf te relativeren. Zonder meer
hét sterke punt van het boek. Die zelfrelativering speelt in alles, bij
filosofisch geïnspireerde gedachten, mentale uitstappen naar de Himalaya, bij
zijn job als milieuactivist, … Voortdurend neemt hij zijn spiegel ter hand. Hij
verkiest om met een beperkte hoeveelheid materie door het leven te gaan, en
prikkelt zijn naasten om dezelfde keuze te maken.
Het boek
is erg persoonlijk, en dus niet vrijblijvend. Nick Meynen geeft zich bloot.
Gelijktijdig is dit ook de zwakte van het boek. Hij staat centraal, de wereld
vertrekt en eindigt bij hem, althans in het boek. Je leest wat hij leest,
denkt, voelt, ziet, ervaart, … De invalshoek is dus net het tegenovergestelde
als bij de reportage over de voettocht naar Santiago de Compostella van Arnout Hauben.
Hauben bracht een moderne raamvertelling, die sterk was omdat hij telkens de
opmerkelijke ervaring, zienswijze, … van een ander lospeuterde. Meynen mijmert
tijdens een inspirerend initiatief, maar stelt wellicht ongewild, zichzelf wat
veel centraal. Zijn zelfrelativering maakt het aangename literatuur om op
zonnige dag op een kampeerterrein van te genieten, aan het zwembad, mét
cocktail. Zelfrelativering alom.
https://www.epo.be/nl/reizen/2505-Wandelen-met-Flora-9789491297519.html
