Wim Peumans
In De Maas, het verhaal van een rivier maakt Wim Peumans het
testament op van zijn jeugd en schetst hij de contouren van zijn toekomst. Hij
groeide op in de nabijheid van de Maas, tot hij uitweek om te studeren. Hij
weerstond de lokroep van de rivier evenwel niet en keerde terug. Peumans deed
z’n huiswerk grondig: ongeveer alles wat over, op of in de Maas verscheen,
heeft hij knap geordend, geanalyseerd en neergeschreven. “Ik wil weten,”
schrijft hij. Wel, Wim weet.
Hij deelt met veel liefde stapels feiten rond. Stromen je
onder meer voorbij: kermissen (jongeren steken de paöl over),
schippersherbergen, houttransport (faix, voiture of giyée), oorlogen, schepen
(de walenmajol) en veerponten, grensgeschillen en talwegen, dialecten,
artistieke relaties, gietijzer, fossielen, biodiversiteit, traktaten,
zwerfvuil, art-Mosan, strangen, blaffers, thermoswagons, botteresses en nog
heel veel meer. De rode draad: de Maas is een plek van uitwisseling en
verbinding, niet van scheiding.
Aangenaam is dat hij er een laag aan toevoegt. Da’s ook
wederzijds: zonder zijn Maas, rest Peumans een geamputeerd leven. “Met mijn
hoofd boven het wateroppervlak verandert mijn perspectief op de wereld. Bevrijd
van de zwaartekracht sta ik niet meer ‘boven’ de rivier als een toeschouwer,
maar maak ik deel uit van de natuur. Ik voel het wezen van de rivier.”
https://www.standaarduitgeverij.be/product/de-maas-het-verhaal-van-een-rivier-9789022339619/
