Simone Atangana Bekono
Het boek voelt aan als een beklijvende film, een anderhalf
uur meeslepende ervaring, liefst zonder oponthoud. Aan ’t eind blijft geven
vooral je voeten je terug aan geruststellend gevoel, houvast.
Twee jonge vrouwen herontmoeten elkaar, beiden zoeken naar
zichzelf. De ene is kunstenaar, Sonny, en voelt zich genoodzaakt terug te keren
naar papa en mama omwille van het uitblijven van succes. De andere,Myrthe,
heeft zich ondergedompeld in roesmiddelen. Ze vertoeft in de riante woning van
haar ouders, overweldigend groot en weelderig, volautomatisch gestuurd. Zelfs
het poetsen gebeurt er schijnbaar automatisch. Om het contrast aan te scherpen,
is Sonny fotograaf, iemand die de werkelijkheid in beeld brengt, al of niet
gepimpt. Soms ontvlucht ze Myrthe en de beklemmende volautomatische luxe en
zoekt. Grenzen vervagen, bijna hallucinant. Je leest over de inbraak van Sonny in
haar ouderlijke woning, de irritante digitale sturing van de woning van Myrthe,
de dolle rit met de Hummer van twee dronken vrouwen om een Big Mac op te halen nadat
de gezonde sla weggeschoven werd, … Over één zaak laat Simone Atangana Bekono
geen twijfel bestaan, geld en geluk zijn twee verschillende zaken.
https://www.singeluitgeverijen.nl/de-arbeiderspers/boek/zo-hoog-de-zon-stond-2/
