maandag 17 mei 2021

Mijn moestuin

 



Mijn moestuin Wim Lybaert & Laurence Machiels

Het boek profileert zich als het ideale cadeauboek (je haalt Wim Lybaert in huis) voor de beginnende én de gevorderde moestuinier. Het voorwoord opent met verkoopcijfers van het boek om te illustreren dat het boek goed in de markt ligt. Er werden 40 000 exemplaren verkocht (editie van 2021, zesde druk; eerste druk 2017, herwerkte versie), informatie die een uitgever zelden deelt behalve als de cijfers zeer succesvol zijn.

Van de Mont Ventoux zegt men in Vlaanderen graag dat het “de berg is die zichzelf verkoopt”. Het exact duiden van de onvoorstelbare aantrekkingskracht van de berg is niet mogelijk. Eens je in de nabijheid bent van de Mont Ventoux kan je alles doen, behalve de berg negeren. Wim Lybaert heeft iets gelijkaardigs. Iedereen associeert hem met het beeld van een empatische, sympathieke levensgenieter. Zijn TV-programma’s dragen natuurlijk daar toe bij. Wie wil nu niet met een omgebouwde bus doorheen Europa reizen, ongedwongen kamperen, een glaasje, een vlotte babbel, een ondergaande zon, wat hilariteit met een douche, enz. Kortom, het beeld van een knuffelbeer die graag elke oma over zijn bol laat aaien.

Het boek behandelt niet “een” of “de” tuin, nee, het behandelt “mijn” (moes)tuin. Wim spreekt lezers direct aan en vertelt hoe hij het zelf in zijn tuin aanpakt. Hij start met de essentie, “mannen maken plannen”. Moestuinieren is iets anders dan half mei  eens een tuinwandelingetje maken en te wachten tot een buur mooie tomatenplanten brengt. Moestuinieren vereist planmatig werken. In de winter een schets maken, aantekeningen van de vorige jaren raadplegen, nauwgezet groenten aan een deel van de tuin toewijzen, zaden kiezen en kopen (of de eigen oogst selecteren !), bemestingsschema’s opmaken in functie van de gekozen groente (knollen bijvoorbeeld vragen minder mest), enz. Na de inleiding volgt een beschrijving van wat je tijdens een maand best doet, telkens startend met de behoorlijk dwingende titel “nu doen”. Januari is nog beperkt maar vanaf april tot augustus staan er telkens een veertigtal activiteiten, geordend per groente, makkelijk als je het wat bescheidener aanpakt. Interessant zijn zeker ook de groentefiches, achteraan in het boek. Voor de meest courante groenten (een veertigtal) vind je telkens veel praktische informatie, zoals bijvoorbeeld een kalender, hoeveelheid compost, de zaaidiepte, de plantafstand, bewaartechnieken, enz. Handig, overzichtelijk en consequent.

Voor de prijs krijg je “veel boek”, een groot formaat, vrij dik (368 pagina’s) in verhouding tot vele andere (tuin)boeken. Even vergelijken met het boek “de tuin” van Peter Wohlleben. Het boek van Wim Lybaert kost inderdaad 50% meer, maar je krijgt, in gewicht uitgedrukt, 6 keer “meer boek”. Kan tellen. Het lettertype is wat groter, de pagina’s zijn niet overladen met informatie, er staan vele foto’s en regelmatig ontmoet je korte zinnetjes om je gedachten te prikkelen (“ik zaai nooit zaad, maar groenten en gerechten, eind oktober stap ik uit de moestuin en ik blijf eruit tot eind februari. Het is welletjes geweest, enz. ) Het boek heeft een co-auteur, Laurence Machiels. Zij profileert zich als “groenjournalist en tuinexpert”, is actief voor diverse media en heeft een tiental tuinboeken op haar naam (als auteur en als co-auteur). En zoals het kan worden verwacht in een Wim Lybaert-product is hij zelf vrij prominent aanwezig. Wim heeft een uitgebreide collectie ruitjeshemden.

 

https://press.manteau.be/de-nieuwe-mijn-moestuin-wim-lybaert-maakt-moestuinieren-nog-gemakkelijker