Mijn moestuin Wim Lybaert & Laurence Machiels
Het boek profileert zich als het ideale cadeauboek (je haalt
Wim Lybaert in huis) voor de beginnende én de gevorderde moestuinier. Het
voorwoord opent met verkoopcijfers van het boek om te illustreren dat het boek
goed in de markt ligt. Er werden 40 000 exemplaren verkocht (editie van
2021, zesde druk; eerste druk 2017, herwerkte versie), informatie die een
uitgever zelden deelt behalve als de cijfers zeer succesvol zijn.
Van de Mont Ventoux zegt men in Vlaanderen graag dat het “de
berg is die zichzelf verkoopt”. Het exact duiden van de onvoorstelbare
aantrekkingskracht van de berg is niet mogelijk. Eens je in de nabijheid bent
van de Mont Ventoux kan je alles doen, behalve de berg negeren. Wim Lybaert
heeft iets gelijkaardigs. Iedereen associeert hem met het beeld van een
empatische, sympathieke levensgenieter. Zijn TV-programma’s dragen natuurlijk
daar toe bij. Wie wil nu niet met een omgebouwde bus doorheen Europa reizen,
ongedwongen kamperen, een glaasje, een vlotte babbel, een ondergaande zon, wat
hilariteit met een douche, enz. Kortom, het beeld van een knuffelbeer die graag
elke oma over zijn bol laat aaien.
Het boek behandelt niet “een” of “de” tuin, nee, het
behandelt “mijn” (moes)tuin. Wim spreekt lezers direct aan en vertelt hoe hij het
zelf in zijn tuin aanpakt. Hij start met de essentie, “mannen maken plannen”.
Moestuinieren is iets anders dan half mei
eens een tuinwandelingetje maken en te wachten tot een buur mooie
tomatenplanten brengt. Moestuinieren vereist planmatig werken. In de winter een
schets maken, aantekeningen van de vorige jaren raadplegen, nauwgezet groenten aan een deel van de tuin toewijzen, zaden
kiezen en kopen (of de eigen oogst selecteren !), bemestingsschema’s opmaken in
functie van de gekozen groente (knollen bijvoorbeeld vragen minder mest), enz.
Na de inleiding volgt een beschrijving van wat je tijdens een maand best doet,
telkens startend met de behoorlijk dwingende titel “nu doen”. Januari is nog
beperkt maar vanaf april tot augustus staan er telkens een veertigtal
activiteiten, geordend per groente, makkelijk als je het wat bescheidener
aanpakt. Interessant zijn zeker ook de groentefiches, achteraan in het boek. Voor
de meest courante groenten (een veertigtal) vind je telkens veel praktische
informatie, zoals bijvoorbeeld een kalender, hoeveelheid compost, de
zaaidiepte, de plantafstand, bewaartechnieken, enz. Handig, overzichtelijk en
consequent.
Voor de prijs krijg je “veel boek”, een groot formaat, vrij
dik (368 pagina’s) in verhouding tot vele andere (tuin)boeken. Even vergelijken
met het boek “de tuin” van Peter Wohlleben. Het boek van Wim Lybaert kost
inderdaad 50% meer, maar je krijgt, in gewicht uitgedrukt, 6 keer “meer boek”.
Kan tellen. Het lettertype is wat groter, de pagina’s zijn niet overladen met
informatie, er staan vele foto’s en regelmatig ontmoet je korte zinnetjes om je
gedachten te prikkelen (“ik zaai nooit zaad, maar groenten en gerechten, eind
oktober stap ik uit de moestuin en ik blijf eruit tot eind februari. Het is
welletjes geweest, enz. ) Het boek heeft een co-auteur, Laurence
Machiels. Zij profileert zich als “groenjournalist en tuinexpert”,
is actief voor diverse media en heeft een tiental tuinboeken op haar naam (als
auteur en als co-auteur). En zoals het kan worden verwacht in een Wim
Lybaert-product is hij zelf vrij prominent aanwezig. Wim heeft een uitgebreide
collectie ruitjeshemden.
https://press.manteau.be/de-nieuwe-mijn-moestuin-wim-lybaert-maakt-moestuinieren-nog-gemakkelijker
