Ilja Leonard Pfeijffer
Ilja, of beter, Ilja Leonard Pfeijffer, een naam waarmee je enkel classicus kan worden. Een bedenking die je wellicht wijselijk beter niet stelt, hoewel, je weet nooit, maar dat kapsel, hoort dat, al of niet betwistbaar, bij de man of het beroep, of is het toch een stijlfiguur? Het antwoord staat in het boek ‘Alkibiades’. ‘Een man gaat naar de kapper’ is een volzin van iets meer dan één pagina. Ilja verkiest weelderigheid.
Als er één ding is dat we best onthouden van het boek, dan
is het dat volksgunst en algemeen belang nooit samenvallen. Jammer, er zijn
momenteel voorbeelden genoeg om dat te illustreren. De hoofdfiguur in het boek,
Alkibiades, vertelt voortdurend dat hij altijd kiest voor het belang van zijn
stadstaat Athene. Alkiabes is echter een opportunist in het kwadraat, zwelgt in
ijdeltuiterij en zelfverheerlijking en bedriegt voortdurend zijn medestanders.
Even tussendoor de vrouw van de aartsvijandige koning ‘bezwangeren’ en het voorstellen
alsof je een slachtoffer bent, gedwongen tot de daad. Alkibiades geniet van de
limieten van de creativiteit.
Indrukwekkend is uiteraard het aantal pagina’s, 972, waarvan
ruim 150 verwijzingen. Nogmaals, indrukkend. Ofwel schrijft Ilja meer dan 24
uur per dag in zijn ‘moleskineschriftjes’, ofwel heeft er een team aan gewerkt,
ofwel is de meester al jaaaaren bezig met de voorbereiding van het boek. De
laatste mogelijkheid is de meest voor de hand liggende.
Lezen? Het is een ronduit indrukwekkend boek. Ilja neemt je
voortdurend bij het handje opdat je niet verdwaalt tussen de vele feiten. Zijn
taal is nu éénmaal een paradijs, dus, het is vele avonden genieten. Kan het
korter? Iets, ergens tussen pagina 400 en 500 vertelt hij over veldslag na
veldslag na veldslag. Je verdrinkt in de opsommingen, maar, geen nood, Ilja
redt je steeds. Twijfel niet, geniet van zijn riante haardos.
https://singeluitgeverijen.nl/de-arbeiderspers/boek/alkibiades-2/
